درود بــــر پادشاهـــــم کـــوروش بــــزرگ
به نام کسی که یادش در بهار من. نامش در اندیشه من. عشقش در قلب من. کلامش در دفتر من. دیدارش آرزوی من است.. ----------------------------- یکی بود یکی نبود وقتی خورشید طلوع کرد از پشت پنجره کلبه ای قدیمی،شمع سوخته ای را دید که از عمرش لحظاتی بیش نمانده بود.به او پوزخندی زد و گفت:دیشب تا صبح،خودت را فدای چه کردی؟ آموخته ام --------------------------- ------------------------------------- ای کاش به هر سو که نظر می کردی من مردمک چشم خمارت بودم -------------------------------- بی خبر از همی گر آسودن چه سود بر مزار مردگان نالیدن چه سود زنده را باید به فریادش رسید ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود --------------------- پیروزی آن نیست که هرگز زمین نخوری، آن است که بعد از هر زمین خوردنی برخیزی -------------------------------- قلبها دریچه نفوذند و صادقانه ترین نفوذ کردن پایدارترین مهمانی است
شمع گفت:خودم را فدا کردم تا که او در غربت شب غصه نخورد.
خورشید گفت:همان پروانه که با طلوع من تو را رها کرد!
شمع گفت:یک عاشق برای خوشنودی معشوق خود همه کار می کند و برای کار خودهیچ توقعی از او ندارد زیرا که شادی او را شادی خود می داند
خورشید به تمسخر گفت:آهای عاشق فداکار،حالا اگر قرار باشد که دوباره به وجود آیی،دوست داری که چه چیزی شوی؟ شمع به آسمان نگریست و گفت: شمع...دوست دارم دوباره شمع شوم
خورشید با تعجب گفت:شمع؟؟
شمع گفت:آری شمع...دوست دارم که شمع شوم تا که دوباره در عشقش بسوزم وشب پروانه را سحر کنم،خورشید خشمگین شد و گفت:چیزی بشو مانند من تا که سالها زندگی کنی،نه این که یک شبه نیست و نابود شوی!
شمع لبخندی زد و گفت:من دیشب در کنار پروانه به عیشی رسیدم که تو در این همه سال زندگیت به آن نرسیدی...من این یک شب را به همه زندگی و عظمت و بزرگی تو نمی دهم.
خورشید گفت:تو که دیشب این همه لذت برده ای پس چرا گریه می کنی؟
شمع با چشمانی گریان گفت:من از برای خودم گریه نمی کنم،اشکم از برای پروانه است که فردا شب در آن همه ظلمت و تاریکی شب چه خواهد کرد و گریست و گریست تا که برای همیشه آرامید
----------------------------
هر کجا که هستی ، هرکجا خودت را یافتی ، از هر آنچه که داری لذت ببر ، به تمامی لذت ببر . هر جا که هستی و از هر چه که در دسترس است ، احساس سپاس و نیایش داشته باش
******************************************
آموخته ام... که زندگی دشوار است، اما من از او سخت ترم
. آموخته ام... که کوتاهترین زمانی که من مجبور به کار هستم، بیشترین کارها و وظایف را باید انجام دهم
آموخته ام... که همه می خواهند روی قله کوه زندگی کنند، اما تمام شادی ها و پیشرفتها وقتی رخ می دهد که در حال بالا رفتن از کوه هستیم
آموخته ام...که فرصتها هیچ گاه از بین نمیروند، بلکه شخص دیگری فرصت از دست رفته ما را تصاحب خواهد کرد
.آموخته ام....که هیچ کس در نظر ما کامل نیست تا زمانی که عاشق بشویم
.آموخته ام... که لبخند ارزانترین راهی است که میتوان توسط آن نگاه را وسعت داد
.آموخته ام... که نمیتوانم احساسم را انتخاب کنم، اما می توانم نحوه برخورد با آن را انتخاب کنم
--------------------
زندگی حکمت اوست. زندگی دفتری از خاطره هاست. چند برگی را تو ورق خواهی زد. مابقی را قسمت
-----------------
وقتی تنهاییم دنبال یک دوست می گردیم. وقتی پیدایش می کنیم دنبال عیبهایش می گردیم.وقتی از دستش دادیم دنبال خاطره هاش می گردیم... وباز تنهاییم
----------------------
همیشه گورستانی در قلبت برای خاکسپاری خطای دوستانت بساز
------------------
برای داشتن چیزی که تا به حال نداشتی کسی باش که تا به حال نبودی
-----------------------
هرگاه شادم یاد تو غمگینم می کند. هرگاه غمگینم یاد تو شادم می کند. پس هر دو را دوست دارم چون حکایت از تو می کند.
------------------
غمهایت را بر روی شن بنویس تا باد آن را با خودببرد
شادیهایت را بر روی سنگ بنویس تا برای همیشه باقی بماند
----------------------------
عشق دردسری است که باید برای فراموش کردن آن عشق تازه ای را پیدا کرد
ای کاش گل باغ بهارت بودم.. اندر قفس عشق هزارت بودم.
